جشنواره امسال نشان از رشد سینمای ایران دارد
پیشکسوت تئاتر اصفهان گفت: انسان باید پس از خروج از سالن سینما احساس خروج از یک گلستان را داشته باشند و به اصل واقعیت این تصاویر پی ببرند و لذت درونی داشته و خوشحال باشند، سیاه نمایی امروز سینما را قلمهای توانا میتوانند پاککرده و یک تابلوی بسیار زیبایی را ترسیم کند.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، قطار نهمین دوره اکرانهای جشنواره فیلم فجر اصفهان از شهر هفتم، بهآرامی و با استقبال مردم عبور کرد، در بدو ورود به محوطه جشنواره، نکته قابلتوجه، ازدحام و شلوغی علاقهمندان به سینما است که مقابل گیشه، نظارهگر تابلوهای راهنمای نمایش فیلمها هستند و همهمههایی که از آثار میگویند.
روز هفتم جشنواره اصفهان نیز همچون روزهای گذشته علاوه بر میزبانی فعالان فرهنگی، اصحاب رسانه و هنرمندان اصفهانی جوان و پیشکسوت، شاهد حضور افسانه چهره آزاد و شاهرخ فروتنیان از هنرمندان پایتخت بود.
در سانس 16 فیلم «غلامرضا تختی» که روایت گر زندگی جهانپهلوان تختی است، روز گذشته بر روی پرده نقرهای دو سالن اصلی جشنواره و سالن شماره 2 پردیس سینمایی سیتیسنتر رفت.
همچنین در سانس 20:30 فیلم «جان دار» و در ساعت 22:30 فیلم «طلا» در سالن اصلی جشنواره میهمان نگاه علاقهمندان به هنر سینما شد.
ناگهان درخت، ترسیم جهان شخصی فیلمساز
ناگهان درخت، فیلمی به نویسندگی و کارگردانی صفی یزدانیان و تهیهکنندگی پیمان معادی است که در آن با بازیگرانی چون مهناز افشار، مهراب قاسمخانی، پیمان معادی و شقایق دهقان به ایفا نقش میپردازند که بهطور همزمان در سانس 18 و 18:30 سالن اصلی و سالن شماره دو پردیس سینمایی سیتی سنتر مهمان نگاه علاقهمند و صاحبان هنر اصفهانی شد.
«ناگهان درخت» داستان زندگی مردی میانسال به نام فرهاد است که پیمان معادی نقش آن را بازی میکند و قصه در سه بخش از زبان خود او (فرهاد) و در قالب بازگویی به یک روانکاو مطرح میشود.
این فیلم اگرچه در امتداد فیلم قبلی کارگردان، «در دنیای تو ساعت چند است؟» قرا دارد اما ضعف در انتخاب داستان و ریتم کند آن نتوانسته است آنگونه که باید مخاطب را با خود همراه کند بهطوریکه موضوع آن نه سوژه روز است و نه بیانگر معضلات اجتماعی و یا حتی ترسیم یک دنیا آرمانی، بلکه آنچه را که در ذهن یک تماشاگر تداعی میکند، دغدغههای شخصی کارگردان و یا نویسنده است که برای جهان شخصی خودش فیلم ساخته است.
حضور بازیگرانی مانند مهناز افشار و پیمان معادی هم نتوانسته جذابیتی به داستان و فیلم بدهد و اساساً مخاطب، هیچ غایتی برای اثر متصور نیست و هدف فیلمساز برای بسیاری مشخص نمیشود و یا لااقل ملموس و دغدغه ذهنی مخاطب نیست و نخواهد شد.
در همین راستا یکی از فعالان حوزه رسانه ابراز داشت: بیشتر داستانهای فیلمهایی که تاکنون در جشنواره اکران شده دارای سطح بسیار پایینی است و اصلاً ارزش فیلم شدن ندارند و بعضاً کارگردانان تلاش کردهاند به سبک اصغر فرهادی کارکنند که مانند فیلم جاندار انتهای فیلم آنچنان بازمانده است که احساس میشود فیلم از نیمه رهاشده و بههیچوجه نمیتوان داستان را جمعبندی کرد.
بنفشهای که در هوای ایران نمیروید
بنفشه آفریقایی فیلمی به کارگردانی مونا زندی حقیقی، نویسندگی حمیدرضا بابابیگی و تهیهکنندگی علیرضا شجاع نوری محصول سال ۱۳۹۶ است که داستان زندگی شکوه (فاطمه معتمد آریا) را نمایش میدهد که به همراه همسر دومش رضا (سعید آقاخانی) تصمیم میگیرند تا همسر سابق شکوه (رضا بابک) را که توسط فرزندانشان به خانه سالمندان سپردهشده را به خانه خود بیاورند که این تصمیم اتفاقات جدیدی را در زندگی هر سه نفر رقم میزند.
شکوه شخصیتی است که به همه کمک میکند و به نظر میآید فیلمساز قصد دارد عشق، محبت و انساندوستی را به تصویر بکشد اما موفق نیست چراکه برخی رفتارهای شکوه توجیه منطقی و عقلانی ندارد، زندگی زن با شوهر و شوهر سابقش به نظر نوعی قبح شکنی است که جایگاهی در جامعه و فرهنگ ایرانی اسلامی ندارد و سعی دارد غیرت را درحد حسادتهای بچهگانه تنزل دهد.
فیلم اصلاً و یا لااقل حس انساندوستی و حمایت از درمانده را بهتنهایی متبادر نمیکند و ذهن را به سمت سبک زندگی آزاد و لاقید غربی میکشاند که شاید دلیل فیلمساز برای شکستن چارچوبهای فرهنگی جامعه، ناتوانی داستان برای رساندن پیام نوعدوستی و محبت باشد.
در کنار ضعف و نقص داستان و ریتم کند فیلم که از سروصدای داخل سالن هم مشخص بود، لاقیدی حجاب و محرم و نامحرمی آزاردهنده است و سکانسی که شکوه تقریباً روسری خود را درمیآورد، دل انسان را به درد میآورد همچنین گرفتن بازوهای فریدون و خوابیدن روی شانه رضا از دیگر مصادیق آن است.
تقابل عشق و افراطیگری دینی در شبی که ماه کامل شد
شبی که ماه کامل شد، تازهترین اثر نرگس آبیار روایت دختر جوانی (با بازی الناز شاکردوست) از مناطق جنوب شهر تهران است که درگیر عشق جوانی شهرستانی (با بازی هوتن شکیبا) میشود و این در حالی است که دختر به دلایلی مجبور به مهاجرت از ایران است، در این مسیر، برادرش (پدرام شریفی) با او همراه شده اما در میانه راه، اتفاقاتی برای آنها رقم میخورد.
آبیار در نشست خبری فیلم خود میگوید: موضوع برای من، دستگیری عبدالمالک ریگی نبوده بلکه تنها از زاویه نگاه یک زن (فائزه) و عشق، به این رادیکالیزم دینی پرداختهام و نشان دادهام حتی ممکن است عشق قربانی افراطیگری شود که البته سعی کردهام نگاهی محافظهکارانه به این مساله نداشته باشم.
فیلم در نمایش تحجر، افراط دینی و ترور موفق بود و توانست حدود 2 ساعت و نیم مخاطب را روی صندلی و حتی راهروی سینما، درجای خود میخکوب کند البته برخی از مخاطبین معتقد هستند فیلم زیاد از حد طولانی شده و این داستان را درزمانی کمتر هم میشود نمایش داد.
یکی از فعالان فرهنگی در خصوص این فیلم گفت: قبل از تماشای فیلم در مورد ریگی و گروهک جندالله اجمالاً اطلاعاتی داشتم اما دلیل کارهایش را بهخوبی درک نمیکردم، این فیلم کمک بسیار خوبی برای فهم آن مقطع تاریک است.
جشنواره امسال نشان از رشد سینمای ایران دارد
محمد کیهانی از فعالان عرصه رسانه بیان کرد: سینمای ایران بسیار رشد کرده و نسلی وارد سینما شدهاند که به نظر من بهشدت مطابق با سلایق مردم حرکت میکنند و فنهای خوبی به کار میبرند.
وی در ادامه فیلمهای این دوره را رضایتبخش دانسته و افزود: فیلم «شبی که ماه کامل شد» یک روایت تاریخی است و چهره کثیف کسانی که برداشت نادرست و سو استفاده از دین میکنند را بهنوعی نمایش میدهد و به نظر میرسد پرداختن به این موضوعات در سینما بهشدت لازم است و شاید ساعتها نقد و سخنرانی نتواند مانند هنر مطلبهایی اینچنین را منتقل کند.
نویسندگان متعهد، نیاز امروز سینما
محمد شیشهفروش پیشکسوت تئاتر اصفهان با اشاره به محتوای فیلمها تصریح کرد: فضای جشنواره امسال بسیار خوب است و خوشبختانه سطح آثار ازنظر محتوا و کاری بالاآمده است اما متاسفیم که طنز سینما، یک طنز گسسته است و هیچچیزی و برداشت منطقی به مردم نمیدهد و فیلمهای کمدی به نظر من بسیار مشمئزکننده است.
وی دلیل آن را نبود نویسنده خواند و تأکید کرد: اگر ما نویسندهای داشته باشیم که زوایای اجتماع را ببیند و بر مبنای آن قلمفرسایی کند، آثار بسیار خوبی ساخته خواهد شد همانطوری که کتاب را به خاطر محتوا مطالعه میکنید و اگر کتابی با صفحات سفید به انسان داده شود، هیچ بهرهای نخواهیم برد و امیدواریم نویسندگان ما بتوانند کارهای تعهدآور این نظام را برآورده کنند.
شیشهفروش متذکر شد: انسان باید پس از خروج از سالن سینما احساس خروج از یک گلستان را داشته باشند و به اصل واقعیت این تصاویر پی ببرند و لذت درونی داشته و خوشحال باشند، سیاه نمایی امروز سینما را قلمهای توانا میتوانند پاککرده و یک تابلوی بسیار زیبایی را ترسیم کند.